Emekli Albay Erdal Sarızeybek son kitabı ‘Usta’nın Göremediği Siyasi Tuzak’ adlı eserini toplumu ve gelecek nesilleri bilgilendirmek amacıyla Facebook sayfasından yayınlamaya karar verdi. Bu amaçla sarizeybekbilgi.com web adresindeki siteyi aktif hale getirdi ve ilk olarak söz konusu kitabın önsözünü yayınladı.
‘USTA ERDOĞAN’
Kitabın adında geçen ‘Usta’ son 19 yıllık Türk siyasetine yön vermiş olan Adalet ve Kalkınma Partisi Başkanı Recep Tayyip Erdoğan, ‘Siyasi Tuzak’ olarak adlandırdığı olaylar ise Erdoğan’ın ’yanıldık, aldatıldık, Rabbim affetsin’ dediği Türk Ordusuna karşı kurulan Ergenekon kumpası, derken 17/25 Aralık ve 15 Temmuz darbe girişimi olaylarını ele alıyor.
‘TARİKAT’
Türkiye’nin hala çözemediği Fetö kumpaslarının iç yüzünü araştıran Sarızeybek, tarihin derinliklerine inerek küresel güç haline gelen Tarikat, onunla bağlantılı ABD ve İsrail ilişkilerinin bugüne kadar gün yüzüne çıkarmayan bağlantıları masaya seriyor ve çarpıcı sonuçlara ulaşıyor. İşte tarihe not düşülen olaylar, kişiler, yer ve tarihlerin yer aldığı Usta’nın Göremediği Siyasi Tuzak;
'TESADÜF DEĞİL'
15 Ağustos 1984’te, PKK örgütü Şemdinli ve Eruh ilçelerine silahlı eylem düzenlediğinde Özal Başbakan’dı.
1988 Halepçe katliamı sonrasında yaşanılan peşmerge göçünde Özal yine Başbakan’dı.
1990 Körfez Krizi ve 1991 Körfez Savaşı’nda Özal, Cumhurbaşkanı’ydı; ABDTürkiye siyasetini o düzenlemiş, Çekiç Güç’ün gelmesine o izin vermişti.
BOP BAŞLIYOR1991’de, Barzani liderliğinde kurulan Özerk Kürdistan Yönetimini o tanıdı; Barzani ve Talabani’ye kırmızı pasaport verilmesini sağladı.
1991’de, peşmerge göçü ve Çekiç Güç desteğinden yararlanan PKK örgütü, sayıları 20.000’i bulan silahlı güce onun döneminde kavuştu.
1992’de, yakın Türk tarihinin en büyük kara harekatı Ekim ayında onun izniyle yapıldı; Muavenet Zırhlısı onun döneminde ABD tarafından vuruldu.
1993’te, Uğur Mumcu onun döneminde öldürüldü; Eşref Bitlis olayı yine aynı dönemde yaşandı.
Mart 1993’te, PKK örgütü ile ateşkes onun desteğiyle yapıldı; Binbaşı Cem Ersever bu nedenle istifa etti, sonrasında öldürüldü.
Nisan 1993’te, Özal vefat etti. Peki, Özal ne yapmıştı?
TERÖR ÖRGÜTÜYLE ATEŞKESİN MİMARI20 Mart 1993’te, Lübnan Bekaa’da, Abdullah Öcalan, Talabani, Kemal Burkay ve Ahmet Türk ile bir araya gelerek ateşkes ilan etti…
Bu ateşkes olayı medyanın gündemine Cengiz Çandar tarafından taşınmıştı; ateşkesten tam bir hafta önce yaptığı açıklama sanki bir kehanet gibiydi, olacakları görür gibiydi. Aynı Çandar 2001’de Ecevit için de, ‘o baştayken ABD Irak’a harekat yapamaz’ diyecek ve gerçekten de ABD’nin Saddam Harekatı Ecevit gittikten beş ay sonra, 20 Mart 2003’te başlatılacaktı yani kehaneti yine doğru çıkacaktır...
.
Cengiz Çandar, Türk tarihine 93 Mart Ateşkesi olarak geçen olayı tam bir hafta öncesinde ‘Apo’dan Özal ve Demirel’e mesaj’ başlığı altında kamuoyuna ilan etti. Gazete bu haberi ‘Apo silah bırakıyor’ manşetiyle okurlarına duyurdu. Çandar haberinde,
‘PKK artık silahlı mücadeleden vazgeçiyor, Apo Kürtleri siyasi mücadeleye çağırıyor, Bağımsız Kürt devleti isteği terk ediliyor, diyordu. Çandar’ın haberinde ayrıca Öcalan’ın bu kararının Talabani tarafından Cumhurbaşkanı Özal, Başbakan Demirel ve Dışişleri Bakanı Hikmet Çetin’e iletildiği de vurgulanıyordu.
HER ŞEY PLANLANMIŞÇandar, ‘Öcalan’ın Nevruz öncesinde bir basın toplantısı düzenleyerek bu kararlarını açıklayacağını, basın toplantısına katılmak üzere Türkiye’den bazı gazetecileri davet edeceğini’ de yazarak bir nevi çağrıda da bulunmuştu…
Haberin özeti şuydu;
‘
PKK lideri Abdullah Öcalan, Türkiye’deki başta Kürt sorunu ve terör olmak üzere önümüzdeki dönemde gelişmeleri etkileyecek bomba açıklamalara hazırlanıyor. Öğrenildiğine göre Abdullah Öcalan, Nevruz öncesinde yapmayı tasarladığı açıklamada, ‘terörü kınayacak’, taraftarlarına ‘silahlı mücadelenin terk edilmesi, Türkiye’deki demokratik düzenden yararlanarak Kürt sorununa barışçı çözüm yolu aranması ve Nevruz’un silahlı eyleme başvurulmadan barış içinde kutlanması’ çağrısında bulunacak. Öcalan, bu arada, ’Bağımsız Kürt devleti kurulması, tezinden de vazgeçildiğini, askeri mücadele yöntemlerinin Türkiye’deki demokratik çerçeve içinde siyasi mücadele yoluyla, Kürt meselesinin, ayrılıkçılık olmaksızın çözülmesini önerecek.’ Çandar’ın bu haberinin ne anlama geldiği henüz ortaya çıkmadan bir gün sonra da Hasan Cemal imzasıyla yayınlanan bir haberde, ‘Talabani’nin bir mektupla Öcalan’ın, silah bırakıyorum, mesajını Cumhurbaşkanı Özal, Başbakan Demirel ve Dışişleri Bakanı Hikmet Çetin’e ilettiği’ duyurulacaktır.
ÖZAL FİİLEN TERÖR ÖRGÜTÜYLE ATEŞKES YAPTIHer şey Cengiz Çandar’ın bu kehanet gibi haberiyle gelişti ve bu gelişmelerden dört gün sonra Öcalan, 17 Mart 1993 günü Beyrut’a bir buçuk saat mesafedeki Beka Vadisi’ndeki Baraias Kasabasında, Talabani ile birlikte bir basın toplantısı düzenledi ve ‘Ateşkes’ ilan etti. Yine Çandar’ın öngördüğü gibi, 20 Mart Nevruz günü, Öcalan Bekaa’da bir basın toplantısı düzenledi ve konuştu;
‘20 Mart’tan 15 Nisan’a kadar ateş etmeyeceğiz. Ancak meşru müdafaa durumunda karşılık vereceğiz. Böylelikle uluslararası, Türkiye ve Kürdistan kamuoyunun bir barışa imkân bulunması dileğine de karşılık vermeye çalışıyoruz.’
Abdullah Öcalan ise yıllar sonra bu ateşkes olayını şöyle açıklayacaktır;
‘1993 yılında Celal Talabani bana geldi. Onunla olan görüşmemizde, Özal’ın(Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı) ateşkes konusunda talebi olduğunu iletti. Böyle bir beklentisi olduğunu söyledi. Daha önceden de ben, Türk gazetecilerinden Mehmet Ali Birand, Güneri Civaoğlu, İsmet İmset’le aynı konuda röportaj yapmıştım. Ben bu Türk gazetecilerine, Özal’ın ateşkes isteğinde samimi olup olmadığını sordum. Bu gazeteciler bana, Turgut Özal’ın Kürt meselesine çözüm arayışı içinde olduğunu ve bu işi yapacak cesaretinin de bulunduğunu söylediler. Aynı soruyu Celal Talabani’ye de yönelttim. Celal Talabani de bana samimi gördüğünü ve bu konuda cesareti olduğunu söyledi. Ben de sonuç olarak olayı siyasi platforma götürmek istiyordum. Benim düşünceme uygun geldiğinden 13 Mart 1993 günü Celal Talabani ile birlikte ateşkes ilan ettim…
Ateşkes ilan ettiğimizde, HEP milletvekilleri Ahmet Türk, Hatip Dicle, Sedat Yurttaş, Sırrı Sakık da oradaydılar. Celal Talabani benimle görüşmesinde, Turgut Özal’dan başka devlet içinde çeşitli kademelerde kişilerle de görüştüğünü, bu arada siyasi parti liderleriyle de görüştüğünü, izlenimlerinin olumlu olduğunu söylemişti. Hatta sonraki görüşmemizde Talabani, Özal’ın benim ateşkes ilan etmemden sonra rahat bir uyku uyuduğunu, 10 yıldan beri ilk defa rahat bir uyku uyuduğunu söylediğini iletti…
1993 yılı Mart veya Nisan ayında olabilir Hasan Cemal, Cumhuriyet gazetesi adına benimle röportaj yapmaya gelmişti. Hasan Cemal ile yemek yerken, Hasan Cemal bana o günkü İçişleri Bakanı İsmet Sezgin’in, benim için üslubunu biraz yumuşatsın, bizim de onun hakkında sert konuştuğumuza da aldırış etmesin, dediğini iletti. Celal Talabani ile olan ateşkes ile ilgili konuşmalarımız ve gazeteci Hasan Cemal’le yemek esnasında yaptığımız konuşma, ikisi de benim evimde gerçekleşmiştir. İlk görüşme Şam’daki evimde gerçekleşmiştir. Hasan Cemal’le olan görüşme ise Lübnan’daki evimde olmuştur’.
ERSEVER GERÇEĞİ GÖRMÜŞTÜ
Binbaşı Cem Ersever’in bu ateşkese ilişkin görüşleri ise daha o yıllarda açık ve netti; ‘Basında yer alan, hükümet yetkililerinin demeçleri de insanı çileden çıkaracak cinsten olan demeçlerdir ve her zaman ki gibi aldatmacadan başka bir şey değildir. Her zaman ki gibi koltuğundan olma kaygısıyla halkın gözünün içine baka baka yalanlar sıralandı. Terörist Apo’yu ateşkes kararından sonra ‘Bay Öcalan’ dite telaffuz etmeye başladılar mı? Mademki PKK’nın ateşkesinin toparlanmak için bir taktik olarak ele alındığını biliyordular, neden bahar operasyonlarını durdurdular? Toparlanıp bir yol kesmeyle kırk insanı katletmelerine neden izin verildi?
HEPSİ BİR TUZAK
Peki, gerçekten bu bir barış ve demokratik çözüme giden bir başlangıç mıydı?
DGM kayıtlarına bakalım ; ‘PKK lideri Abdullah Öcalan, Celal Talabani’nin önerdiği tek taraflı ateşkesi kabul ederek 20.03.1993 tarihinde tek taraflı sözde ateşkes ilan ettiğini açıklamıştır. Bunu yaparken terörist faaliyetlerle ulaşamadığı hedeflerine legal yollardan ulaşmayı, terörist imajı konusunda kamuoyunu yanıltmayı, dağılan elemanlarını yeniden toparlamayı amaçlamıştır. Ancak, sözde ateşkesi sadece taktik olarak benimsemiştir. Hiçbir şart altında silahlı faaliyetten vazgeçmek istememiştir.’
20 Mart 93’de, Lübnan Bekaa’da ateşkes ilan edilmiş, fiilen yürürlüğe girmiş ve Bitlis Paşa’nın harekatından böylece vazgeçilmişti. Mayıs 93’te yani Özal’ın ölümünden hemen sonra Ahmet Türk ile Leyla Zana Amerika’ya gitti ve Özal sonrası PKK’nın uygulanacak strateji konusunda ABD’li yetkililerle görüştü; PKK örgütü direktifleri ABD’den alıyordu. Operasyonlar büyük ölçüde durdurulmuştu; barış ve kardeşlik gelecek, artık terör bitecekti…
BİNGÖL; ÖZAL’IN ATEŞKESİ KATLİAMLARA YOL AÇIYOR…
20 Mart 1993 ateşkesiyle yeniden güç kazanan örgüt, 24 Mayıs 93’te Bingöl karayolunda 33 silahsız askerimizi, 2 öğretmen ve 2 sivil vatandaşımızı Bingöl’de kurşuna dizdi. Bingöl’deki katliamı yapan Şemdin Sakık’tı. Kod adı Parmaksız Zeki; 1959 doğumlu, Muş merkez Yörecik Köyü nüfusuna kayıtlı. 13 Nisan 1988’de Kuzey Irak’ta yapılan bir operasyon sonucu yakalandı. Şu an Ağrı Belediye Başkanı olan Sırrı Sakık’ın kardeşidir, halen cezaevindedir.
33 ERİN ŞEHİT EDİLMESİ İMRALI’NIN TUZAĞI
Diyarbakır 1 No’lu DGM’nin 03.09.1998 tarihli oturumunda verdiği ifadesinde Sakık, Bingöl katliamını şöyle anlatıyor;
‘ 1989 yılından 1993 yılına kadar ben, örgüt içerisinde yönetici görevini üstlendim. Dolayısıyla eylemlere fiili olarak katılmam söz konusu değildir... Genelde tüm eylemler benim talimatım doğrultusundadır. Ancak, tüm gerilla eylem yapmak için eğitilir ve eylem yapar.Operasyonlar düzenleniyor, terör örgütü mensupları öldürülüyordu. Yakalanan terör örgütü mensupları tutuklanıyordu. Ben, bunu Apo’ya rapor olarak belirttim. O da, ‘sizin kendinizi korumak misilleme yapma hakkınız vardır’ talimatını verdi. Ben bu talimatı, tüm birimlere ulaştırdım...”
24.05.1993 tarihinde BingölElazığ karayolunun kesilmesi ve 33 askerin şehit edilmesi olayı, Celal Barak ve kendisine bağlı 100 kişilik gerilla grubu tarafından gerçekleştirilmiştir... Herhangi bir planlama ve istihbari bilgi sonucu yapılmamıştır... Sadece tesadüfen bir karayolunun kesilmesi sırasında bu olay olmuştur. Celal Barak bana bağlı iken, olaydan önce ayrı bir eyalet kabul edildiği için, o eyaletin sorumlusu olarak bu olayı gerçekleştirmiştir ve kendisi doğrudan Apo’ya bağlıdır. Ben olay anında, olay yerinde yoktum. Kendisi olaydan sonra, olayı tahminen 7 gün sonra bana telsizle aktarmıştır. Olaydan kesinlikle benim haberim yoktur... Bugüne kadar yapılan tüm ateşkesler, Şam’dan Apo tarafından verilmiş ve yine Apo’nun talimatıyla bozulmuştur(Kls: 15/Dizi:4).’
ERSEVER GERÇEĞİ BİLİYORDU
Binbaşı Ersever’in Bingöl olayına ilişkin görüşleri yine açık yine nettir;
‘Bakın, Şemdin Sakık Apo’ya rağmen hiçbir şey yapamaz. Pekala, şunu açıkça Türkiye Cumhuriyeti’ne sorun; 20 Mayıs itibariyle, Abdullah Öcalan’ın tüm birimlerine PKK’nın eylem yapması için emirler verildiği biliyor muydu, bilmiyor muydu? Buna cevap versinler. Bir örgütsel eylemi düşün. Dağdan inip de pat diye vurmazlar. Bunun bir hazırlığı var. Bingöl eyleminin yapıldığı bölgeye adamlar gökten zembille mi geldi? Meşhur tabirle, komşu ülkelerden falan mı geldi?’
Bingöl olayı basit bir terör eylemi değil, stratejik bir eylemdi; Eşref Paşa’nın dağılma noktasına getirdiği örgüt Özal ateşkesiyle toparlanmış, Bingöl katliamı ile Irak’ta olması gereken çatışmaları Türkiye’ye taşımıştı. Çıkan şiddetli çatışmalar sonucu, 93, 94 ve 95’te her yıl verilen şehit sayısı beş yüzden fazlaydı.
Genelkurmay’ın Bingöl sonrası yaşanılanlarla ilgili değerlendirmesine bir bakınız:
‘1992 yılında zayiatımız 496 şehit, 955 yaralı toplam bin 451, 93 yılına baktığımız zaman 538 şehit, 996 yaralı toplam bin 534, 1994 yılına baktığımız zaman 867 şehit, 206 yaralı toplam 2 bin 927 bu yaralılardan bir kısmı tedavi edilmek suretiyle tekrar hayata döndü. 1995 yılında 615 şehit, bin 342 yaralı, bin 957 zayiat var. Bu rakamlar gerçekten çok ürperticiydi.’
Türkiye bu trajik sonuca Özal’ın PKK ile yaptığı, barış kardeşlik, akan kanlar dursun, demokratik çözüm, barış süreci diyerek Öcalan’la yaptığı ateşkes sonrasında ulaşmıştır.
Eşref Bitlis’in 3 Ekim 1992’de başlattığı ve bahar ayında tamamlanması gereken harekat da bu ateşkese bağlı olarak yapılmamıştır…
MADIMAK VE BAŞBAĞLAR SIRADAN OLAYLAR DEĞİL…
2 Temmuz 1993’te, Sivas'ta Pir Sultan Abdal Şenlikleri sırasında meydana gelen olaylarda Madımak Oteli, kimliği belirsiz kişilerce ateşe verildi ve 35 insanımız yanarak hayatını kaybetti.
5 Temmuz 1993’te, Erzincan'ın Kemaliye İlçesi'ne bağlı Başbağlar Köyünde PKK tarafından 28 insanımız kurşuna dizildi. Köy ateşe verildi, beş inanımız da yanarak can verdi.
2 Temmuz’da Alevi kardeşlerimiz hedef alınmıştı. 5 Temmuz’da ise Sünni kardeşlerimiz hedef alındı.
Neden yapılmıştı bu eylemler?
Bu katliamları yapanların ardında hangi siyaset, hangi savaş stratejisi vardı?
Olayları yan yana koyup baktığımızda şu sonuçlara ulaşabiliriz…
1988 Halepçe katliamı ile uluslararası dikkatlerin Kürtlere çevrilmesi sağlanmıştır.
1991 Körfez savaşıyla adı PKK olan örgüt sayısı 20.000 aşkın silahlı bir güce kavuşturulmuştur. PKK çatışmalarıyla Avrupa siyasi arenasında Türkiye’de bir Kürt sorunu olduğu siyaseti yaratılmıştır.
Bu siyaset, siyasi silahlı Kürt hareketini Irak’tan Türkiye’ye taşıma planıdır.
Bu plan küresel İsrail ve BOP planı ile bire bir örtüşmektedir.
İşin mezhepsel boyutuna gelince…
19912014 arası izlenen siyasetle TürkKürt diyerek etnik farklılıklar güçlendirilmiştir.
1993 Madımak olayıyla Türkiye’de Alevi kimliği vurgulanarak öne çıkarılmıştır.
1993 Başbağlar olayıyla Türkiye’de Sünni kimliği vurgulanarak öne çıkarılmıştır.
19932014 arası izlenen siyasetle AleviSünni diyerek mezhepsel farklılıklar güçlendirilmiştir.
Bu siyaset, İsrail’in Ortadoğu ülkelerini etnikmezhep temelinde parçalama siyasetidir ve son on iki yıldır AKP bu siyasete hizmet eden karar almakta ve bu kararların anayasal ve yasal suç boyutları gözardı edilerek halen uygulanmaktadır…
ÖZAL BİR KAHRAMAN MIYDI
Özal devri birbirini izleyen olaylar zinciriyle örülmüş bir örümcek ağı gibidir; tarikat-siyaset-ticaret ilişkisi ile başlar günümüze kadar gelir. Bu devir düşünüldüğü gibi Özal’ın ölümüyle son bulmaz, aksine günümüze kadar gelir. Bu devirde pek çok olay yaşanmıştır; İran-Irak Savaşı(1980-88), Halepçe katliamı(1988), Kuveyt’in işgali(1990), 1’nci Körfez Savaşı(1991), Ekim Harekatı ve Muavenet Zırhlısı’nın vurulması(1992) ile 1993’te yaşanılan PKK ile Ateşkes, Bingöl, Madımak ve Başbağlar katliamları gibi belirleyici sonuçları olan pek çok olay…
Özal devri aynı zamanda siyasi Türk tarihine suikastlar, cinayetler ve PKK vahşetiyle yazılmış karanlık bir dönemdir. Türk dünyasının en önemli araştırmacı yazarlarından biri olan Uğur Mumcu bu dönemde yapılan bir suikast sonucu hayatını kaybetmiş, Türk ordusunun büyük komutanlarından Eşref Bitlis hala esrarı çözülemeyen bir kazada yaşamını yitirmiştir. Terörle mücadelede askeri istihbaratın kilit ismi Binbaşı Cem Ersever de vahşi bir cinayetle bu dönemde katledilmiştir.
Bu devir öylesi derindir ki, Türk yurdu ve ulusunu hedef almış büyük suikastın siyasi süreci alınan onca önleme rağmen durdurulamamış, Özal devrinde aldığı ivmeyle hala yükselmeye devam etmektedir.
Günümüzde Özal bir kahramandı, diyenler var.
Özal öldürüldü, yaşasaydı eğer terör bitecek, Kürt sorunu da çözülecekti, diyenler var.
Özelleştirmeleri o başlattı, ekonomiye o çeki düzen verdi, Türkiye’nin ufkunu açtı, deyip Özal’a bir ölçüde tapınanlar da var.
Öte yanda Özal’lı yıllar karanlık yıllar, bu ayrılıkçı tohumları o ekti, terörü başımıza o bela etti, onun döneminde çok cinayet işlendi ama hiçbiri çözülemedi, diyenler de var.
Türkiye’de hala Özal bilinmezliğini koruyor; iyi ile kötüyü ayıran çok ince bir çizgi üzerinde yürüyüp gidiyor Özal.
Peki ya gerçek?
Gerçek işte bu yaşananlardır…
Erdal Sarızeybek
